Co nowego w tym tygodniu w Windows 10?
Linki
Przychodzi czas, kiedy muzyk rockowy nasyci się muzyką rock i zaczyna sięgać po interpretacje klasyków czy choćby utworów z lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku, na które wcześniej nawet by nie spojrzał. W żadnym razie nie chodzi o porzucenie głównego nurtu, który go zasadniczo wyraża, ale o poszerzenie horyzontów, poszukiwanie nowych form, które również mogą wpłynąć inspiracyjnie na zasadniczo grany gatunek muzyczny. Nie wiem ile takich przypadków zdarza się w IT, ale spotyka się czasami osoby, które potrafią wyjść poza swoje ortodoksyjne czasami wręcz religie. Inna jeszcze sprawa że również trendy światowe w ostatnich latach mają pewne zakręty, daje się niewątpliwie odczuć pewien przesyt wysokopoziomowych rozwiązań .NET czy Java, mamy renesans znanych od dawna technologii Web, w których dostrzeżono platformę do budowania całych aplikacji. Kolejnym zakrętem jest niewątpliwie rozwijanie Visual Studio w kierunku wspierania narzędzi i rozwiązań Open Source czy wszystkich platform mobilnych, zamiast wyłącznie własnej. iOS to jak jeden z ostatnich niepoznanych lądów, do którego chciałem dopłynąć już jakiś czas temu, by dopełnić pojęcia o platformach mobilnych, porównać rozwiązania Apple z Windows/Windows Phone oraz Android. Owszem mamy takie rzeczy jak Apache Cordova czy Xamarin, ale dziś i przez najbliższy czas cofnę się do “lat pięćdziesiątych”, bo taką mam ochotę. Niech będzie trochę hardcoru z tamtych lat! Czy będzie to tylko przeszłość? Objective-C zyskał co prawda następcę w postaci Swift, ale miejscami nawiązuje on czasami do niego, od czegoś trzeba zacząć, a rozwiązania natywne zawsze będą najlepiej wyrażały user experience danej platformy i będą najbardziej wydajne. Xamarin ma pełne pokrycie w API, ale czasami dobrze znać tam natywny interfejs użytkownika, a Cordova jest nowoczesna, ale nadal rozwiązania Web wciąż mogą ustępować rozwiązaniom natywnym (chociaż je gonią z roku na rok i stają się coraz wydajniejsze) i nie są kompletne (wymagają pisania natywnych wtyczek, przy tworzeniu własnych znajomość danej natywnej platformy jest niewątpliwie potrzebna)
Dziś tylko krótko spisałem sobie podstawy podstaw samego języka Objective-C, jeszcze bez iOS. Byłem nastawiony na hardcore połączony z rozwiązywaniem łamigłówek. Na razie mogę powiedzieć, że owszem składnia jest momentami zupełnie inna od C#, VB, C++, Java, JavaScript, ale… może się podobać, po zapoznaniu się z nią jest całkiem – przynajmniej jak na razie – zrozumiała. Mamy odpowiedniki przynajmniej podstawowych konstrukcji z C++, C# czy Java, język wydaje się… przyjaźniejszy od czystego JavaScript ECMA 5. Ma klasy, interfejsy, dziedziczenie które dopiero teraz zaczynają wchodzić w JavaScript. Objective-C ma też pewną dynamiczność, którą wprowadzono do C# w 2010 roku. Archaizmem jest może - jak na razie - tylko ręczne alokowanie pamięci czy niszczenie obiektów oraz brak typu enum (używamy makra #define) oraz typu bool (jest predefiniowane makro dla int). To na razie początki, zobaczymy co będzie dalej.
Historia
Ogólne właściwości
XCode
Hello World
#import <Foundation/Foundation.h>
int main(int argc, const char * argv[])
{
@autoreleasepool {
NSLog(@”Hello, World!”); //@ – string
}
return 0;
}
Zmienne i operatory
Zmienne
Wszystkie posiadają typ
4 podstawowe typy:
Rozmiary zależą od systemu operacyjnego
Nie ma typu boolean, jest makro BOOL (inna nazwa dla FALSE = 0 i TRUE = 1)
kwalifikatory:
Typ id
NSString
int x = 41;
int x = TRUE;
x = (1 == 4);
NSLog(@”Ala ma kota nr %i”, x);
%i - int
%f - float, double (zmienna float 78.6 zostanie wypisana jako 78.599998 ! double dokładnie)
char c = ‘a’;
%c - char
Odczyt z linii komend:
scanf(%i”, &x);
NSString *name = @”Marcin”;
NSLog(@”Na imię mam %@”, name);
Zakresy:
definicja jest brana z lokalnego bloku, jak nie ma definicji to brana jest z bloku nadrzędnego itd.
Operatory
Przypisanie
Porównanie
Kompletny zbiór operatorów z C
Stałe
extern const int COUNT;
const int COUNT = 5;
lub
#define COUNT 5
Klasy
Interfejs
Implementacja
Obiekty
Metody i wiadomości
Klasy mają metody i wysyłają wiadomości
Klasa może odpowiedzieć na wiadomość, nawet jeśli nie definiuje metody
//deklaracja
//- object, + klasa; typ zwracany; nazwa metody; typ I parametru; nazwa I parametru; nazwa drugiego parametru, typ drugiego parametru, zmienna, do której trafia drugi parametr
//nazwa II parametru,
-(int) add: (int) first and: (int) second;
//użycie
[myClass add:1 and:2]
Przykładowa klasa:
plik S.h
@interface S: NSObject
{
int size;
}
-(void)x: (int)s;
-(int)getY;
@end
plik S.m
@implementation S
-(void)x: (int)s
{
size = s;
}
-(int) getY
{
return size * size;
}
@end
użycie
@autoreleasepool
{
S *s = [[S alloc] init]; //alokacja i domyślna inicjalizacja
[s x:3]; //wysłanie wiadomości
int a = [s getY];
}
własny inicjalizator
@interface S: NSObject
{
…
}
-(id)initWithS: (int)s;
@end
@implementation S
-(id)initWithS: (int)s
{
self = [super init];
if (self)
{
[self setY:s];
}
return self;
}
…
@end
S *s = [[S alloc] initWithS:10];
propercje
@interface S: NSObject
{
}
@property int x;
@end
@implementation S
@synthesize x;
S *s = [[S alloc] initWithS:10];
int b = s.x;
Kontrola
Warunki
@interface Sc : NSObject
-(S *) bigger: (S *) s1 and: (S *) s2;
@end
@implementation Sc
-(S *) bigger: (S *) s1 and: (S *)s2
{
if([s1 getY] > [s2 getY])
{
return s1;
}
else
{
return s2;
}
}
@end
“Wyliczenie”
#define GREEN 1
#define BLUE 2
#define RED3
-(NSString *)printC
{
switch(c)
{
case GREEN :
return @”Green”;
//break;
default:
return @””;
//break;
}
}
Iteracje
Pętla for
for (int i = 0; i < 5; i++)
{
}
Pętla while
int i = 1;
while (i < 5)
{
if (i == 4)
break; //continue;
i++;
}
Wyrzucenie wyjątku
@throw [NSException exceptionWithName: @”Invalid …” reason: @”…” userInfo: nil ];
Łapanie:
@try {
}
@catch (NSException *exception) {
}
@finally {
}
Dziedziczenie i polimorfizm
Dziedziczenie
@interface S : NSObject
-(int) getA;
@end
@implementation S
-(int)getA
{
return -1;
}
@end
@interface T: S
@end
@implementation T
-(int)getA
{
return 41;
}
@end
Polimorfizm
id object = [[T alloc] init];
NSLog(@”%i”, [object getA]); //dynamiczne wywołanie
Można skompilować kod z wywołaniem wiadomości, która nie jest zdefiniowana w typie obiektu. Sprawdzanie następuje w runtime, jak coś jest w rzeczywistym typie obiektu to zostanie wywołane, jak nie ma poleci wyjątek.
Po pewnej przerwie udało mi się napisać ostatni post z cyklu o Android (przynajmniej na jakiś czas).
Kilka słów komentarza do pewnych “odkryć”:
tranzakcje - zmiany w UI rejestrowane są jako tranzakcje, co więcej możemy je dodać do stosu back, co pozwala nam symulować zmianę stanu tej samej aktywności, jakby to była nawigacja pomiędzy różnymi ekranami. Brawo! Takiego gotowego API nie widziałem jeszcze na platformach znanych przeze mnie wcześniej.
fragmenty - było już o nich zdaje się niejeden już raz, mam mieszane uczucia co do niektórych rozwiązań. Np. widział ktoś by onClick w XML fragmentu nie mógł działać jak należy, tylko próbował coś wywoływać na aktywności? Podobnie opakowywanie obiektów wizualnych w klasy fragmentów wydają się komplikacją (np. Dialog w DialogFragment). Pewnie wynika to z zaszłości, kiedy nie było fragmentów… Cykl życia fragmentu w aktywności też jest dość złożony. Obfituje w sporą liczbę callbacków, trzeba wiedzieć, co wywoła się w jakiej kolejności we fragmencie, a co w aktywności. Owszem mamy może pewną optymalizację dla wydajności przy wpinaniu i wypinaniu fragmentu do aktywności, ale mam wrażenie jakby użytkownik platformy poznawał jej trzewia, rozróżniając trzy stany istnienia fragmentu. Aha, nieobowiązkowe nadpisywanie layoutu w niektórych miejscach własnymi zasobami XML kojarzy mi się z kontrolkami XAML obsługującymi szablony. Powiązania fragmentu z ActionBar też czasami dość przekombinowane, a nawigacja wg. listy dropdown czy zakładek wymaga sporo powtarzającego się za każdym razem kodu.
Podstawy
Zastosowania
Obsługa kliknięcia przycisku we fragmencie
public class XFragment extends Fragment implements View.OnClickListener {
…
@Override
public View onCreateView(…) {
…
Button button = (Button) theView.findViewById(R.id.button1);
button.setOnClickListener(this);
return theView;
}
public void myButtonClickHandler(View view) {
}
public void onClick(View view) {
myButtonClickHandler(view);
}
}
Tranzakcje fragmentów
Fragmenty mogą być dynamicznie zarządzane przez aktywność
FragmentManager fm = getFragmentManager();
FragmentTransaction ft = fm.beginTransaction();
…
ft.commit();
Dynamiczne dodawanie fragmentów do aktywności
XFragment frag = new XFragment();
FragmentManager fm = getFragmentManager();
FragmentTransaction ft = fm.beginTransaction();
ft.add(R.id.myGroup, frag, “xxxtag”);
ft.commit();
Dynamiczne usuwanie fragmentów z aktywności
…
ft.remove(frag);
…
Zastępowanie fragmentów
YFragment diffFrag = new YFragment();
FragmentManager fm = getFragmentManager();
FragmentTransaction ft = fm.beginTransaction();
ft.replace(R.id.myGroup, diffFrag);
ft.commit();
Trzy rozłączne poziomy egzystencji fragmentu
Attach/Detach
UI fragmentu może być zarządzane niezależnie od relacji z aktywnością
Tranzakcje fragmentów i przycisk back
…
ft.addToBackStack(“ScreenX”); //jeśli chcemy programowo cofnąć się do tego wpisu
…
Programowa nawigacja po stosie back
fm.popBackStack(“ScreenX”, 0); //powrót do wskazanego ekranu
fm.popBackStack(“ScreenX”, POP_BACK_STACK_INCLUSIVE); //powrót do ekranu poprzedzającego wskazany
Dostęp do stosu back za pomocą FragmentManager
public class XActivity extends Activity implements FragmentManager.OnBackStackChangedListener {
…
@Override
public void onCreate(…) {
…
FragmentManager fm = getFragmentManager();
fm.addOnBackStackChangedListener(this);
}
…
public void onBackStackChanged() {
}
}
Cykl życia fragmentów i specjalizacja
inicjalizacja:
dla każdego fragmentu: 2-5
demontaż:
Rodzaje fragmentów
ListFragment
Definiowanie layoutu dla elementów listy
Modyfikacja wyglądu listy
<LinearLayout …>
<ListView android:id=”@id/android:list” … />
<TextView android:id=”@id/android:empty” …/>
</LinearLayout>
WebViewFragment
public class XWebFragment extends WebViewFragment {
…
public void onActivityCreated(…) {
…
WebView webView = getWebView();
webView.loadData(htmlString, “text/html”, null);
}
}
DialogFragment
public class XDialogFragment extends DialogFragment implements View.OnClickListener {
@Override
public View onCreateView(…) {
View theView = inflater.inflate(R.layout.xdialogfragment, container, false);
View yesButton = theView.findViewById(R.id.btnYes);
yesButton.setOnClickListener(this);
yesButton.requestFocus();
…
return theView;
}
public void onClick(View view) {
int viewId = view.getId();
switch(viewId) {
case R.id.btnYes:
break;
case R.id.btnNo:
break;
}
dismiss();
}
}
Wyświetlenie
FragmentManager fm = getFragmentManager();
XDialogFragment fragment = new XDialogFragment();
// fragment.show(fm, “XDialog”)
FragmentTransaction ft = fm.beginTransaction();
fragment.show(ft, “XDialog”);
//nie wywołujemy commit (dialog w środku sam wywołuje)
Opakowywanie innej klasy Dialog
public YDialogFragment extends DialogFragment implements DialogInterface.OnClickListener {
public Dialog onCreateDialog(Bundle state) {
AlertDialog.Builder builder = new AlertDialog.Builder(getActivity());
builder.setMessage(“abc ?”);
builder.setPositiveButton(“OK”, this);
builder.setNegativeButton(“Cancel”, this);
Dialog theDialog = builder.create();
theDialog.setCanceledOnTouchOutside(false);
return theDialog;
}
public void onClick(DialogInterface dialogInterface, int i) {
switch(i) {
case Dialog.BUTTON_POSITIVE:
break;
case Dialog.BUTTON_NEGATIVE:
break;
}
}
}
Użycie jako standardowy fragment
W onCreateView sprawdzamy czy getDialog nie zwraca null i wykonujemy operacje na obiekcie dialogu tylko jeśli jest.
FragmentManager fm = getFragmentManager();
XDialogFragment fragment = new XDialogFragment();
FragmentTransaction ft = fm.beginTransaction();
ft.add(android.R.id.content, fragment, “XDialog”);
ft.addToBackStack(“xxx”);
ft.commit();
Fragmenty i ActionBar
Opcje dodawane do ActionBar przez fragment
Nawigacja pomiędzy różnymi fragmentami
public class ActivityListNavigation extends Activity implements ActionBar.OnNavigationListener {
…
public void onCreate(…) {
…
String[] listMembers = { “option 1”, “option 2” };
ActionBar actionBar = getActionBar();
actionBar.setNavigationMode(ActionBar.NAVIGATION_MODE_LIST);
ArrayAdapter<String> list = new ArrayAdapter<String>(this, R.layout.simple_spinner_dropdown_item, listMembers);
actionBar.setListNavigationCallbacks(list, this);
}
public boolean onNavigationItemSelected(int i, long l) {
Fragment fragment = null;
switch(i) {
case 0:
fragment = new Fragment1();
break;
case 1:
fragment = new Fragment2();
break;
}
FragmentManager fm = getFragmentManager();
FragmentTransaction ft = fm.beginTransaction();
ft.replace(R.id.content, fragment);
ft.commit();
return true;
}
}
public class ActivityTabbed extends Activity implements ActionBar.TabListener {
…
Fragment _fragment1;
Fragment _fragment2;
public void onCreate(…) {
…
ActionBar actionBar = getActionBar();
actionBar.setNavigationMode(ActionBar.NAVIGATION_MODE_TABS);
createTab(actionBar, “xxx”);
createTab(actionBar, “yyy”);
}
private void createTab(ActionBar actionBar, String displayName) {
ActionBar.Tab newTab = actionBar.newTab();
newTab.setText(displayName);
newTab.setTabListener(this);
actionBar.addTab(newTab);
}
public void onTabSelected(ActionBar.Tab tab, FragmentTransaction fragmentTransaction) {
CharSequence displayName = tab.getText();
if (displayName.equals(“xxx”)) {
if (_fragment1 == null) {
_fragment1 = new Fragment1();
fragmentTransaction.add(R.id.content, _fragment1);
}
else {
fragmentTransaction.attach(_fragment1);
}
} else if (displayName.equals(“yyy”)) {
}
}
public void onTabUnselected(ActionBar.Tab tab, FragmentTransaction fragmentTransaction) {
CharSequence displayName = tab.getText();
if(displayName.equals(“xxx”)) {
fragmentTransaction.detach(_fragment1);
} else if (displayName.equals(“yyy”)) {
}
}
public void onTabReselected(ActionBar.Tab tab, FragmentTransaction fragmentTransaction) {
}
}
Druga porcja nagrań, na które rzuciłem okiem. Sporo interesujących nowości, z drugiej strony dużych zaskoczeń też nie ma. C# 6 otrzymał różne składniowe udogodnienia skracające kod, jaki często piszemy na co dzień. Czarnym koniem wydaje się Entity Framework 7, o którym stosunkowo niewiele się mówi, a to kolejna inicjatywa bycia na różnych platformach, a także na różnych rodzajach źródeł danych.
C++: Conformance And Cross-Platform Mobile Development
Prawie cały kod PowerPoint na Windows, OSX, Android, iOS jest napisany w przenośnym C++
Co nowego?
Pobieranie dużej ilości obrazków na stronie może być znacznie zoptymalizowane przy skorzystaniu z HTTP/2. Wtedy zosoby mogą być pobrane równogle.
Aby na stronie używać właściwości z C#6 należy doinstalować pakiet nuget
Responsive Web Design using Visual Studio
nowy element <picture> wprowadzany przez W3C, kompatybilność ze starszymi przeglądarkami, które tego nie zrozumieją (zinterpretują tylko img)
rozbudowana obsługa media queries
w Visual Studio snippety np. dla desktop, iphone itp.
ASP.NET Tooling in Visual Studio 2015
Building Apps for Office Using Visual Studio
Są plany, by wtyczki w HTML5/JS/CSS były także wspierane w mobilnych aplikacjach Office
Core - funkcjonalności wspólne dla relacyjnych i nierelacyjnych źródeł danych
Rozszerzenia - funkcjonalności typowe dla danego typu źródła danych (np. klucze obce do bazy relacyjnej)
Package Manager Console: Add-Migration InitialSchema
Introducing F# For The Enterprise
Developing Native iOS, Android, And Windows Apps In C# With Xamarin And Visual Studio 2015
Na obecny moment tylko dla aplikacji Windows Store i Windows Phone
Visual Studio: An IDE For All Your Modern Devices & Services
Udoskonalenia w IDE mało przykuły moją uwagę.
ASP.NET 5 for .NET Framework & .NET Core
Posty
Komentarze
