[DSP2017] 10# Współdzielenie holowizji

Zwykle stawiam na ciężkie, mocno techniczne granie. Dziś będzie nieco krócej i lżej, mniej technicznie, z uwagi na pewne utrudnienia w emulacji. Zagadnienie, które nakreślę jest jednak bardzo interesujące i na pewno warto być świadomym możliwości HoloLens w tym zakresie. Niewykluczone zresztą, że kiedyś powrócę do tego tematu, bardziej uzbrojony.

O ile wizja kojarzy się nam zwykle z doznaniami jednostki, o tyle HoloLens pozwala także na wspólne przeżywanie wizji przez grupę użytkowników, która niekoniecznie musi być w jednym pokoju (wystarczy połączenie internetowe).

Zamieszczam krótkie podsumowanie do tutoriala Holograms 240: Sharing holograms, z którym zapoznałem się i częściowo zacząłem wykonywać. Pokazuje on dość wyczerpująco kilka funkcjonalności w zakresie współdzielenia:

1#  Kilka osób może widzieć to samo. Pierwsza osoba coś pokaże, inne osoby dołączają się później do sesji i mogą to zobaczyć. Na komputerze uruchamiany jest sharing service z HoloToolkit, który jest dostępny w sieci pod wskazanym adresem IP i na określonym porcie. Każdy z użytkowników wgrywa na swoją parę okularów aplikację, która zna namiary na wspomniany serwis.

Chłopak i dziewczyna z przyszłości –

2# Poszczególne osoby z grupy współdzielącej wizję mogą być w niej reprezentowane jako avatary, związane z położeniem głowy. Avatary można sobie wybierać, a także je wyłączać.

Impreza u znajomych z przyszłości cz.1 –

3# Grupa może wykonywać operację, której nie wykona pojedyncza jednostka. Przykładowo można wspólnie coś umieścić (np. w środku między dwiema osobami) lub zmienić (np. jak wszyscy staną w koło, to coś dodatkowo się pojawi)

Wspólne nakrywanie stolika –

#4 Hologramy widziane przez grupę mogą oddziaływać z prawdziwymi elementami pokoju np. ścianami, meblami czy innymi osobami. Jakoś to mnie nawet nie dziwi, po wcześniejszych eksperymentach z mapowaniem przestrzennym dla pojedynczego użytkownika.

Impreza u znajomych z przyszłości cz.2

Wszystko dobrze, a co jeśli nie mamy fizycznych okularów albo mamy tylko jedną parę? Przy pomocy emulatora jesteśmy w stanie przetestować tę funkcjonalność, ale potrzebne są do tego trzy komputery. Na jednym odpalamy sharing service, na dwóch pozostałych Visual Studio i emulatory HoloLens z aplikacją. Nie jest możliwe, by na jednym komputerze był serwis i emulator. Więcej o tym można poczytać na forum HoloLens w wątkach Hologram sharing i Sharing Holograms in Hololens emulator. Nie pisze o tym na pierwszych stronach gazet –

Nie dysponuję trzema PC-tami, a z uwagi na to, że emulator ma dość wysokie wymagania nie będę na razie też eksperymentować z maszynami wirtualnymi, zresztą o takim rozwiązaniu na forum nikt nie pisał.

Do zobaczenia następnym razem.